Wystąpienie prezes ITM "Pro Arte", Marii Juraszek, na uroczystej Sesji Rady Miejskiej w dn. 2011.11.10

Szanowny Mistrzu, drogi przyjacielu naszego miasta,
Szanowni Państwo!

Jestem zaszczycona, że mogę w imieniu Towarzystwa Muzycznego "Pro Arte" zabrać głos na uroczystości nadania tytułu Honorowego Obywatela Miasta Inowrocławia.
Doskonale znamy i cenimy twórczość naszego wybitnego gościa i myślę, że właśnie dziś warto wrócić do chwili, kiedy to urodził się pomysł "Inowrocławskiej Nocy Solannowej" sławiącej uroki "miasta na soli".
Grzegorz Turnau - potomek przybyłego do Inowrocławia w 1921 roku, pochodzącego z Podola dra nauk medycznych - Stanisława Kaczkowskiego, artysta, kompozytor, wokalista, poeta, intelektualista, osobowość sceniczna rozpoznawalna dzięki stworzonemu przez siebie indywidualnemu stylowi, niespełna 10 lat temu zaprasza do współpracy Inowrocławską Orkiestrę "Pro Arte", którą rekomenduje artyście znakomity młody dyrygent - Michał Nesterowicz - wówczas dyrektor artystyczny zespołu.
Pierwszy wspólny koncert ma miejsce w Inowrocławiu na tej właśnie scenie, a już wkrótce orkiestra "Pro Arte" towarzyszy artyście w jego imieninowym koncercie w Filharmonii Krakowskiej, w koncertach Przegląd Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, a także w 40. Jubileuszowym Festiwalu Piosenki Studenckiej, podczas którego Grzegorz Turnau obchodzi 20-lecie pracy artystycznej. Inowrocławska Orkiestra towarzyszy również artystycznej rodzinie "Piwnicy pod Baranami" w koncercie z okazji jej 50. urodzin.
W związku z tymi wydarzeniami rodzi się pomysł, aby w inowrocławskim kurorcie zaistniał cykl letnich koncertów, który przeniesie nas wszystkich w "krainę łagodności", bo jak sam artysta wyznaje: "Inowrocław bardziej niż Kraków, był miastem mojego dzieciństwa". Inowrocław - miejsce rajskich ogrodów i pierwszych podróży w zaczarowany świat X. Muzy.
Powstają piosenki "Kino Bałtyk", "Bossa Nova Sollannowa" i "In Novo Wladislaw", które rozbrzmiewają w znakomitej interpretacji Anny Marii Jopek, Doroty Miśkiewicz i Janusza Radka, a słyszymy je podczas pierwszej "Nocy Solannowej" wpisującej się w 820. rocznicę pierwszej pisanej nazwy miasta "Novus Wladislaw" oraz w 130-lecie uzdrowiska.
W ten szczególny muzyczny wieczór Grzegorz Turnau - jubilat i gospodarz koncertu w sposób sobie właściwy utożsamił się z wielowiekową historią "miasta na soli", równinną krainą Jana Kasprowicza i meteora Młodej Polski - Stanisława Przybyszewskiego.

Szanowni Państwo,
kiedy pierwsze tzw. inowrocławskie piosenki ukazały się na polskim rynku muzycznym, na płycie "11:11" uhonorowanej Fryderykiem, ogólnopolska prasa donosiła:
- "współczesny Turnau odkrywa arkadię swojego dzieciństwa"
- "wspomnienie kina Bałtyk w piosence Grzegorza Turnaua, wykonywanej wspólnie z Dorotą Miśkiewicz, ma siłę orzeźwiających soli, z których słynie Inowrocław".

Drodzy Państwo,
każdy kolejny koncert z cyklu "Inowrocławska Noc Sollanowa" jest jedynym w swoim rodzaju, niepowtarzalnym w klimacie świętem muzyki, podczas którego nasze miasto staje się "liryczną krainą" o własnej artystycznej aurze. Dniem, na który rokrocznie czekają wielbiciele talentu Grzegorza Turnaua przybywający do naszego miasta nie tylko z odległych zakątków naszego regionu, ale i z kraju.

Tak rodzi się muzyczna wizytówka miasta!
Dziś cieszymy się także płytą "Ino", która w warstwie literackiej w całości nawiązuje do szczególnych więzi artysty z naszym miastem i jest najwspanialszym ukłonem twórczym jaki artysta może wykonać.
Zaistnienie takiego właśnie wydawnictwa jest bezprecedensowym wydarzeniem w skali kraju, wpisującym się w muzyczną historię Inowrocławia, a co warto odnotować z uznaniem przyjęta przez znawców problematyki promocji miast i regionów (Patronat merytoryczny objęło Stowarzyszenie Architektów Polskich), którzy nadali naszemu miastu zaszczytny tytuł: "DesigNowe Miasto 2011".
Chciałabym w imieniu nas wszystkich podziękować Panu Grzegorzowi Turnauowi za talent, serce i intelekt, który zechciał zadedykować miastu swojego dzieciństwa. To przecież muzyka tworzy świadomość istnienia uniwersalnego, ponadczasowego języka, to ona kształtuje harmonijne wnętrze człowieka, jego wrażliwość i inteligencję.
Powtarzajmy więc z uporem maksymę Arystotelesa, iż muzyka łagodzi obyczaje. I życzmy sobie, aby nie był to tylko postulat, ale nasza rzeczywistość.